Etappe 4

Na de overnachting waren we om 6:00 uur paraat om te vertrekken, als het zo verder gaat hoef ik zelfs niet meer te gaan slapen. De angst voor de zitpijn verdween met een nieuwe fietsbroek en bleef tijdens de rit gelukkig ook weg.

Na de garage te hebben afgesloten en de sleutel in de brievenbus te hebben gegooid vertrokken we op pad.

Gisteren had de gps als eindrit een kortere weg voorgesteld. Heel leuk door het bos tot we aan de plaatsen kwamen waar het hout werd gehakt en vervoerd. Heel leuk voor te wandelen en zeker voor klimmers, maar niet voor een fiets en zeker niet met aanhangwagen. Wanneer we dan bedenken dat het de vorige dagen blijkbaar geregend had, volgens de plassen, en perfect karwei om de dag af te sluiten en te testen hoe het met de fysiek staat.

Daar we dit dus overleefd hadden starten we wederom met nieuwe moed en ondertussen waren we aan het denken „wat gaan we nu krijgen“.

Het begon goed tot ik kon lezen dat hij een onverharde weg had gekozen. Dit bleek een veldweg te zijn zoals we dat in Belgie enkel kennen bij veldrijden. Nu is klimmen geen sspecialiteit en veldrijden zag ik ook niet goed zitten. Maar we lieten de moet niet zakken en begonnen aan onze opdracht.

Deze bleek nog veel zwaarder te zijn dan het bos. Dit zal te merken zijn aan het eindresultaat.

Na deze beproeving begrepen we waarom de fietsen na het veldrijden werden schoongespoten.

Onder het rijden begon de fiets rare geluiden te vertonen en was het remmen ook niet maar wat het moest zijn.

Na een tijd begon dit te beteren doch blijkbaar hadden enkele versnellingen besloten om de zaak te boycotten. Dit wil zeggen ze weigerde elke verdere medewerking. Het begon bij nummer zeven.en later volgende nummer zes. De andere heb ik nog wel kunnen overtuigen om verder te werken.

Tijdens de rit werd ik aangesproken door een wielrenner, deze vroeg me of ik op bedevaart was naar Compestella (of zo iets). Ik ontkende dit maar begon me toch vragen te stellen. Daar dit niet de eerste keer was dat deze vraag kwam en ik ondertussen vernomen had dat ik op de route naar daar zat begon ik alles te overlopen.

Voor zover ik weet dien ik niet zo ver te rijden om mijn zonden te vergeven. Eenmaal naar de kerk, drie of meerdere wees gegroetjes, en alles is voorbij.

Lukt dit niet bestaat er nog steeds de Moskee. Naar men verteld gaat het daar nog gemakkelijker. Ik heb speciaal een Nederlandstalig Koran aangeschaft om dit te controleren, maar ik ben nog niet ver geraakt met lezen.

Verder twijfel ik nog tussen de hel of de vele maagden. Want als we nu nagaan hoeveel zelfmoorden er worden gepleegd in naam van de Islam, dan moet het aantal dat beschikbaar blijft toch drastisch dalen en wat gaan ze dan gebruiken.

Nu dit ter zijde gelaten begon ik toch sterke twijfels te krijgen over mijn fiets. Hoelang gaat hij dit nog volhouden. Verder waar kan ik hem even proper maken om verder te kunnen rijden.

Daar we nergens veel tegen kwamen had ik besloten om de rit in te korten en een plaats te zoeken om te rusten en alles grondig te reinigen.

Na enkele hotels te zijn tegengekomen die geen kamers meer beschikbaar hadden, vonden we toch nog een hotel. Maar als laatste proef moest ik deze bereiken in de regen.

Hoe het verder afloopt zien we morgen wel weer.

Eindresultaat:

Afstand 87 Km

Gemiddelde 10,3 Km/Hr

Topsnelheid 51,10 Km/Hr

Tijd bewogen 08 uur 19 minuten

Stilstand 02 uur 36 minuten

Hotel Restaurant “Portes de Meuse” 55190 Pagny sur Meuse

Prijs overnachting zien we morgenvroeg wel

Groetjes